Degjoj se ti ke ftohte e une sjam aty qe te te mbuloj me trupin tim. te behem rrobat e tua e te mbaj gjithmone me vete aromen e lekures tende te brishte. larg teje ndihem si nje zogth i shemtuar i rrezuar nga foleja e tij, i lagur nga ky shi i thate shuplakash pa zhurme. perpelis krahet qe te me preke dhe nje here dora jote, te me shohin dhe nje here syte e tu, te me rrenqethe fryma jota. flas me heshtjen e neteve te mia larg teje e brenda tyre me duket sikur gjej tingellimen e zerit tend tek therret emrin tim dhe qesh me mua. ndihem kaq i vogel dhe i shformuar. veshtroj zjarrin e shkrepses tek lepin ngadale cigaren e shtrember qe perpiqem te ndez... hedh syte rreth meje dhe me duket sikur jam ne mes te nje asgjeje te zbehte dhe ne dore shtrengoj fotografine tende qe e kam lagur aq shume nga lotet sa mezi arrij te daloj fytyreen tende. por ne ate fotografi ti me flet, me sheh, me qesh, ecen me mua, rrezohesh me mua.... mbuloj trupin tim me te njejtat rroba cdo dite aq sa me duket se jam bere i burgosuri i tyre. perpa ty arrita te jetoj ne enderrat e mija
pa ty arrita te kuptoj qe jeta vazhdon
pa ty kaloja dite, jave, muaj, vite.